Kolejny twój śmieszny wpis, z całego wywodu wynika, że nie wiesz co oznacza słowo kicz, a lubisz nim szafować. Zapoznaj się z jego definicjami, są zresztą różne. Po drugie wszystkie, ale to wszystkie jego filmy dotykają religii, nie ma u niego filmu, który byłby temu spojrzeniu obojętny, robi to na różnych poziomach. Paradoksem jego kina jest to, że on nigdy nie naśmiewa się z religii, raczej z jej odbioru przez ludzi, jej trywializowania. U niego sacrum pozostaje sacrum. Pomimo wszystko. W jego najlepszym filmie "Twarogu" podejmuje między innymi temat kiczu religijnego, a ten film z całą jego ascetyczną formą, jest odpowiedzią na kiczowate wielkie widowiska religijne. Zresztą film ten jest uznawany przez kościół, nie odbiega od treści ewangelicznych, jest nim wierny.

Pasolini nakręcił pierwszy film, który był bardzo klasycznie zrealizowany, aktorzy i naturszczycy grali bardzo realistycznie, czyli był w stanie tak kręcić film, jego odejście od tego sposobu powiadania było bardzo świadomym ruchem. Zresztą w kinie włoskim królowali tzw. kaligrafowie (ciekawe, że nie oglądasz ich filmów, ale tego bezecnika Pasoliniego - abyś ich nie szukał kilka nazwisk np. Alberto Lattuada, Francesco Rosi), a jego film były w opozycji do dominującego sposobu opowiadania, forma też jest treścią, forma też mówi, zdarza się, że forma jest jedynym sposobem komunikowania się z widzem. Tu treść jest taka sama jak w każdym innym filmie dotyczącym Jezusa, ale już forma nie, to ona mówi, to ona stawia film w opozycji do reszty kina.

" A ja mam to gdzieś..." - mam wrażenie, że tym masz wszystko w dupie, każdy komentarz to tylko sposób na wyładowania frustracji. Pasolini ma więcej szacunku do religii niż ty do drugiego człowieka (nawet martwego). A twoje komentarze to żonglerka komunałami (naprawdę są miałkie, uwierz!), posługujesz się tymi samymi zbitkami słów, a nawet posiłkujesz się tymi samymi argumentami przy skrajnie różnych filmach np. znowu tekst o jasełkach (skądinąd widziałem kilka świetnych). Interesuje się tobą bo masz rozbuchane ego, co jest na swój sposób komiczne i trochę groteskowe. Ale mam kilku użytkowników których obserwuje, ich wypowiedzi nawet jeśli się z nimi nie zgadzam są ciekawie napisane.

Lecz się, człowieku.

Na co?

Ja mówiłem ludzie o rozbuchanym ego nie lubią krytyki.

Dodam jeszcze, że w czasach gdy Pasolini tworzył jego życie prywatne było niezbyt znane (ogólnie mówiono o nim kontrowersyjny), a w mediach funkcjonował jak intelektualista, jego wypowiedzi były często bardzo hermetyczne, wystarczy poczytać jego eseje wydane pt. "Po ludobójstwie. Eseje o języku, polityce i kinie". Ech.

Piszę o tym dlatego, że ty sobie coś wymyślasz na temat Pasoliniego, bo nie masz o nim większej wiedzy.