Recenzja filmu

Pasja (2004)

Mam dylemat, gdy myślę o tym filmie, ponieważ z jednej strony jestem zapalonym kinomanem, krytycznie traktującym obrazy, jakie oglądam, a z drugiej strony jestem wierzącym człowiekiem, mającym pewne zasady etyczne. I pomimo wielu wypowiedzi autorytetów, przeważnie traktujących "Pasję" jako coś wyjątkowego, większego niż tylko film - ja wciąż widzę przede wszystkim film. I jako film jest to przyzwoicie zrobiony fabularny zapis tego, co reżyser uznał za istotne w ostatnich 12 godzinach Jezusa, w oparciu o Biblię. Dobra obsada, pasująca nastrojem i tonacją muzyka i profesjonalne zdjęcia to gwarancja, że film pod względem formalnym nie będzie nikogo raził. Jest też sprawnie zmontowany. Małym kamyczkiem do tego ogródka niech będzie to, że raziło mnie chwilami stosowanie zwolnionego tempa, celem podniesienia dramatyzmu sceny. Ale rozumiem intencje i sądząc po reakcji sali - to był udany zabieg. Ale sama fabularna strona jest bez zarzutu. Jezus jest z jednej strony bardzo ludzki, potyka się, żartuje, uśmiecha się, cierpi. Z drugiej strony jest jednak inny, jego ciepło, wewnętrzna siła porażają nawet Piłata, budzą obawy u faryzeuszy. Pierwiastek boski jest obecny, ale nie nachalnie, nie wprost. Nie ma sensu streszczania filmu. Powiem tylko, że po zakończeniu seansu miałem zabawną myśl... "kiedy będzie część druga - ciąg dalszy" Po prostu dobrze się to oglądało i zobaczyłbym chętnie co dalej... (choć tak jak w przypadku LOTR - znam to z literatury). Po tym filmie pomyślałem że powinien powstać kanon filmów - lektur obowiązkowych - i ta pozycja powinna być znana każdemu 15-latkowi. Bo to są fundamenty naszej współczesnej cywilizacji.